millet istanbula koşa koşa gider, benim 4. yılım olmasına rağmen her yıl olduğu gibi oturup ağlayıp çocuk gibi, gitmek istemiyorum diyorum herkese. bi annem anlıyor her zaman ki gibi ama ona da belli etmek istemiyorum. istanbuldaki evin durumu ben gitmeden karıştı zaten. kendimi kavgaya kurup gidiyor gibiyim. adeta biri bana bişi sölesin dalayım diye bekliyorum. son seneyi hayırlısıyla atlatabilsem güzel olacak. ayrıca burdan giderken hissettiğim şeyi anlamayan bi insan var ki ona sonra değinicem..

midem uzun zamandır çok iyiydi. bi haftadır beni mahvediyor yine. sinir stres hepsi bunların!

döneme berbat, nefret ötesi hisler barındığım bi hocayla başlayacağım sabahın 8 buçuğunda... hayırlı olsun dönemimiz tek dileğimiz, okulu uzatmadan bitirebilmek inş.