çocukluk korkuları 1: üvey evlat olma

çocukken evlatlık olduğumu düşünürdüm. ailemdeki büyüklerimde bu konu üzerinden espiriler yapıp kafa bulurlardı sağolsunlar. özellikle babaannem beni çok gıcık ederdi. zaten küçüksün, nasıl dünyaya geldiğini anlayamıyorken- ki sık sık buna dair sorular sorardım her çocuk gibi- babaannem beni hastaneden aldıklarını söleyip dururdu. annemin doğum yaptığı gün hastanede roman bi vatandaşın da doğum yaptığını söyler ve bebeklerin karıştığından da emin konuşup-esmer oluşuma ima da bulunur- beni deli ederdi. ya ne gerek var böle psikopatlıklara babaannem ya kaç yaşında çocuğum zaten:)

ki bi gün annem benim istediğim bişeyi yapmadığında "ben zaten üveyyiiiim gidiiiceem bu evdeen deyip" eski küçük bi valiz vardı, ona eşyalarımı toparlamaya çalıştığımı hatırlıyorum. bi yandan da bayaa ağlıyorum gitmekte istemiyorum hani. bekliyorum ki annem "dur gitme yavrum, kızanım sen bizim bitanemizsin. dur sensiz naparız biz" gibisinde yalvarsın. ama annemde tık yok tam tersine" git, nereye gidiceksen git!" dedikçe ben daha da yırtınarak ağlıyorum tabi. o kadar küçük çocuğum nereye gidebilirim ki, annem de pisliğine basıyo damarıma :) ben bi yandan valizi hazırlamaya devam ederken "nereye giderim yahu annem cidden beni gözden çıkarmış istemiyo baksana ya!" diye düşünüyordum. sonra annem bir iki güldü yüreğime su serpildi adeta, vallahi:) ilahi anne şaka haaa :) ahahaa ne komikti annem ya yapma böle şeyler demedim tabi :) barıştıktan sonra bir iki naz, ağlama daha yaptım, sonra dizine yattım uyudum gönül rahatlığıyla:)

annem nie böle şeyler yapıosun ki sen... küçücük kalbime indirceksiniz babaannem bi yandan sen bi yandan:)

günler geçtikçe üvey olmadığımı anladım:) yüz olarak anneme benzediğimi farkettim büyüdükçe:) huy desende babaannem ve babam:)

geçenler de kan grubu muhabbeti açıldı arkadaşlar arasında.daha önce hiç ailemin kan grubu şu benim bu tarzında bi değerlendirmede bulunmak aklıma gelmemişti. hiçbir çaprazlamada benim kan grubumun çıkma durumu yok gibiydi. gerçekten üvey evlat olabilir miydim çocukken düşündüğüm gibi. anılarım belirdi bir bir, 15-16 yıl sonra:) ki yine korkularım boşaydı:) annemle babamın kan grubunu yanlış hatırlamışım oysa:)

hep bu küçük emrah filmleriyle büyümek bizi böyle yaptı!