22 Eylül 2011 Perşembe

bunalım bi yazı daha.


büyümek istedik dimi hep? büyümek demek, küçücük ayaklarımıza olması için can attığımız güzel topuklu ayakkabıların tam olması demek değilmiş işte sadece.

küçülse ayaklarım yine. annemin elinden tutup gezmelere gitsem, sonra toplayıp ayacıklarımı misafirlikte uyusam.

beyaz dantelli çoraplar giysem yine. o beyaz çoraplar kirlense sokakta oynarken. sonra yırtılsa. "aa bak patates çıkmış anne!" desem kahkaları patlatsam..

sonra daha da küçülse. patikler örülmüş olsa güzelliğine :)

sonra ana rahminde bebe olsam anneme tekmeler atsam. yine annemin üzerime bi sürü hayali olurdu dimi; mutlu olsun, güzel bi mesleği olsun diye. sonra o ayaklar büyüyüp annemin deyişiyle düven kadar olsa onu yine mutsuz edicek yaşa gelmiş olurdum herhalde...

12 Eylül 2011 Pazartesi

böceğime..



evet şuan tıpkı o gün gibi duşuma girdim çıktım, ve bilgisayar başındayım. evet evet birazdan sen arayacaksın. arayacaksın ve o gün sinirle dışarı çıktığım gibi dışarı çıkmıcam. sinirliysem dışarı çıkmamayı tercih edicem. arıcaksın ve bana neredesin diye soracaksın görüşelim diceksin. ben de tamam canım diyip hazırlanıp senin sevdiğin kırmızı, önü fiyonklu bluzumu giyip dışarı çıkıcam. sonra dolaşıcaz, markete alışverişe gitmek de yok. sadece senle vakit geçiricem. en geç 6 gibi de evime dönücem tartışmadan ve sinirle hata yapmadan...

sonra eve geldiğimde seni aradığımda güzel güzel konuşabilicez.öptüm canım diyip kapatıcam. belki de seni seviyorumu sen eklersin. (....), tamam tamam ben eklerim.

bi sonraki günde balık tutmaya benle gidersin. bi sürü güzel fotoğraf çekiliriz, bu sefer pillerimin şarjı var. mangalımızı da yaparız. eve dönüş yolunda da bi sahil yaparız olmaz mı? akşama facebooka girersin çok konuşmayız sen takılırsın arkadaşlarınla.. silmezsin ama beni.. açıklama yapmak zorunda da kalmazsın. ben de seni o kadar çok aramam..

sonra bugün içimde acıyla uyanmam. ne olduğumuzu bilmiyorum gibi cümleler kurmam mesela. seni ararım günaydın canım, neredesin derim.. sen işine gücüne bakarsın. bütün gün yalnız başıma evde kapanıp oturmam ben de. seni ararım akşam üzeri ,işten çıktıysan görüşebiliriz.. sana sarılabilirim mesela... evet tam şu saatlerde 17.10da. senin yanında olabilirim.

gerçekten ayrılmadığımızı bilmek istiyorum.. sadece biraz bunalmış olabilirsin. ama sakın uzaklaşma.. sesini duyabileceğim uzaklıkta ol sadece, yanımdan ayrılma, elimi de sakın bırakma...